Nadżerka to nie wyrok
Kiedy kobiety dowiadują się od ginekologa, że mają nadżerkę, często zaczynają utożsamiać ją z chorobą nowotworową. Na szczęście, nie zawsze tak jest. Współczesna medycyna oferuje wiele rodzajów badań i sposobów leczenia nadżerki. Każda kobieta, która regularnie odwiedza ginekologa, ma możliwość walczyć z tym schorzeniem i nie dopuścić do jego rozwoju i nie martwić się o powstanie nowotworu.
O tym czym jest nadżerka i w jaki sposób można jej przeciwdziałać opowiada dr n. med. Mirosław Szlachcic specjalista z zakresu ginekologii i endokrynologii Ośrodka Medycznego Osteomed w Krakowie.
Co to jest nadżerka i w jaki sposób powstaje?
Istnieją dwa rodzaje nadżerki: prawdziwa oraz rzekoma, nazywana jeszcze erytroplakią. Objawami prawdziwej nadżerki są ubytki w nabłonku. Powstają one jako rezultat urazów mechanicznych, chemicznych lub stanów zapalnych lub świadczą o zaawansowanych przypadkach raka szyki macicy, które spotyka się rzadko. Z kolei nadżerką rzekomą nazywamy niewielką rankę, która pojawia się w błonie śluzowej szyjki macicy od strony pochwy. Proces jej powstania jest dość skomplikowany. Szyjka macicy jest pokryta dwoma rodzajami nabłonków. Ten, który się znajduje w pochwie, to nabłonek wielowarstwowy płaski. Pełni on funkcję ochronną przed mechanicznymi uszkodzeniami tkanek znajdujących się głębiej, a także przed zakażeniami wirusowymi i bakteriami. Drugi rodzaj nabłonka - gruczołowy, walcowaty - pokrywa kanał szyjki macicy, nawilżając pochwę i chroniąc przez infekcjami. Te dwa rodzaje nabłonka rzadko kiedy idealnie graniczą ze sobą i często możemy obserwować proces wypierania nabłonka walcowatego przez płaski. W tych miejscach pojawiają się obszary o intensywnie czerwonym zabarwieniu, które nazywamy nadżerką. Przyczyny powstania tego rodzaju schorzenia są różne: przemiany hormonalne, infekcje wirusowe, grzybicze i bakteryjne, zwlekanie z leczeniem stanów zapalnych, mechaniczne uszkodzenia podczas porodu, czasem nawet jest to efekt używania tamponów higienicznych.
Czy nadżerka pojawia się raz w ciągu życia?
Niestety kobiety, u których już była wyjawiona nadżerka, są narażone na ryzyko jej ponownego pojawienia się. Można temu przeciwdziałać regularnie robiąc badania, a w razie wystąpienia stanów zapalnych, niezwłocznie je lecząc.
Jakie badania muszą być przeprowadzone kiedy istnieją podejrzenia, że ma miejsce stan chorobowy?
Często bywa, że jedna wizyta u ginekologa nie pozwala na prawidłowe zdiagnozowanie choroby. W związku z tym, lekarze często zalecają przeprowadzenie badań cytoonkologicznych komórek. W innych wypadkach niezbędnym jest również zrobienie koloskopii, która polega na oglądaniu szyjki macicy za pomocą optycznego aparatu pod wielkim przybliżeniem. Ostatnim rodzajem badania, które może być konieczne dla uzyskania jednoznacznych i pewnych wyników, jest pobranie komórek do oceny histopatologicznej.
Jak należy leczyć nadżerkę?
Główny problem polega na tym, że często kobietom ciężko jest rozpoznać obecność choroby. Jeżeli schorzenie zostało wykryte wystarczająco wcześnie, to zalecane jest leczenie farmakologiczne. Jeżeli stan zapalny znajduje się na późniejszych stadiach rozwoju, to wskazane są inne metody leczenia. Jednym z najbardziej powszechnych sposobów na walkę z nadżerką jest krioterapia. Metoda ta polega na miejscowym zamrażaniu tkanki za pomocą ciekłego azotu. Warto zaznaczyć, że krioterapię stosuje się tylko wtedy, kiedy badania wskazują na brak komórek nowotworowych.
Jednak najnowocześniejszą metodą w walce z nadżerką jest laser Mona Lisa Touch. Laser ten w nieinwazyjny sposób rekonstruuje ścianki pochwy modelując ją, nadając elastyczność oraz odpowiednie nawilżenie.
Jak wygląda ten zabieg?
Krioterapia trwa od 4 do 6 minut i jest bezbolesna – polecana jest szczególnie dla kobiet, które jeszcze nie rodziły. Usuwanie nadżerki odbywa się w trakcie kontaktu ze schłodzoną końcówką krioaplikatora lub bezpośrednim zastosowaniu ciekłego azotu. Zasadnicze znaczenie w tej kwestii ma doświadczenie ginekologa w przeprowadzeniu podobnych procedur. Nie wszystkie jednak kobiety dobrze tolerują zabieg zimnem. W tym przypadku laser staje się najlepszym rozwiązaniem. Zamiast zimna, kobieta odczuwa przyjemne ciepło. System laserowy nie tylko leczy – stymulacja błony pochwy powoduje jej regenerację i odmłodzenie. W efekcie wagina staje się węższa i zdecydowanie lepiej nawilżona. Zabieg trwa od ok. 5 do 10 minut. Jest nieinwazyjny, bezbolesny i w pełni bezpieczny.
Czy po zabiegu trzeba dbać w szczególny sposób o okolice intymne?
Kobieta po krioterapii może wrócić do codziennych aktywności, zachowując jedynie dbałość o higienę intymną. Jedynie co zalecam, to powstrzymanie się od kontaktów seksualnych do czasu wizyty kontrolnej, 3 – 4 tygodnie po zabiegu. Wstrzemięźliwość seksualna w tym okresie sprzyjać będzie szybszemu gojeniu. Proces ten trwa około 14 dni i charakteryzuje się obfitymi upławami wodnistymi. Sytuacja jest zdecydowanie bardziej komfortowa po zabiegu laserem Mona Lisa – już trzy dni po procedurze kobieta może powrócić do aktywności seksualnej.
Ile zabiegów należy wykonać by usunąć nadżerkę?
W przypadku krioterapii – często jeden zabieg jest wystarczający, ale zależy to obszaru i zaawansowania procesów zapalnych. Jeśli natomiast chodzi o leczenie laserem Mona Lisa - jeden zabieg najczęściej jest wystarczający.
Jak się przygotować do zabiegu?
Ani krioterapia, ani zabieg laserem Mona Lisa nie wymaga żadnych specjalnych przygotowań. Najlepiej jednak wykonywać je od razu po miesiączce, tak aby zmniejszyć ryzyko pojawienia się chorób infekcyjnych.
Jakie są przeciwwskazania do zabiegu?
Zakazane jest przeprowadzanie zabiegów u osób, które miesiączkują, są w ciąży, są w trakcie infekcji, czy mają zdiagnozowane choroby nowotworowe.
Nadżerka - pozostałe artykuły